Sur les chemins noirs

Product Information

Catherine Lopes et Laetitia Theodore, « Interview. Jean Dujardin évoque son dernier film Sur les chemins noirs», sur France 3 Auvergne-Rhône-Alpes, 12 janvier 2023 (consulté le 1 er mars 2023). Sur les chemins noirs est un film français réalisé par Denis Imbert, sorti en 2023. Il s'agit de l' adaptation du récit du même nom de Sylvain Tesson. Brigitte Baronnet, « Box-office: Keanu Reeves ou Jean Dujardin, qui arrive en tête du 1er jour France?», sur Allociné, 23 mars 2023 (consulté le 25 mars 2023). Van dit reisverslag heb ik echt genoten. Sylvain Tesson baant zich te voet een weg door Frankrijk, van zuidoost naar noordwest, via ‘vergeten weggetjes’. Daarmee sluit hij aan op een oude traditie van ‘pedestrianism’ die de verplaatsing te voet cultiveert als een vorm van subversie en protest. Recent heeft Rebecca Solnit de politieke dimensie van ‘ Wanderlust’ nog in de verf gezet, en zij knoopt daarbij terecht aan bij de vroege Romantici. Tesson is ook zo’n romanticus die zijn tocht ziet als een manier om zich te onttrekken aan ‘het systeem’. In zijn boek maakt hij een grotendeels machteloze vuist tegen het ‘statistische bestaan’, de bedwelming van de digitale wereld, het primaat van materiële welvaart, de gesel van de globalisering, de blindheid van de technocratie, de homogenisering van het platteland. In het zicht van die krachten is een ‘terugtrekkingsstrategie’ aangewezen: uit de greep van de moderne plandrift blijven door te vagebonderen, door gewoon de ene voet voor de andere zetten, zintuigen op scherp, met gebruik van minimale infrastructuur. Le film est tiré du récit éponyme de Sylvain Tesson qui a fait du fait de marcher un art de l'observation et de la communion avec des paysages muets qui impriment ceux qui les habitent.

Qualche breve incontro con vecchi sopravvissuti (i giovani sono scivolati a valle tra rotatorie e miseri alberetti). Le chemin des estives » de Charles Wright. Sans le moindre sou en poche, misant sur la générosité des gens, un jeune aspirant jésuite s’échappe de la ville et de la modernité avec le désir de renouer avec l’élémentaire. Dans ce livre, on croise les figures de Rimbaud, Charles de Foucault, des gens de caractères, des volcans, des vaches… Beaucoup plus confidentiels et très intéressants aussi, je vous recommande les 2 récits suivants (dans une région que j’affectionne particulièrement et qui m’est chère: le Massif central): Laurent Cambon, « Sur les chemins noirs - Denis Imbert - critique», sur avoir-alire.com, 21 mars 2023 (consulté le 24 avril 2023) Jean Dujardin, Sylvain Tesson, la France hyper-rurale… Les confidences du cinéaste Denis Imbert après le tournage de son film» sur Le Dauphiné, 28 novembre 2021Ongebaande paden’ klinkt spannend, als voer voor avonturiers, alsof je je met een machete door de Franse braamstruiken zult moeten slaan, maar als je op die manier aan het boek begint, zul je op je honger blijven zitten. Ongebaand dekt de lading niet. Ik mis de onzekerheid en het zoeken, terwijl Tessons notities die ondertoon voortdurend hebben. De paden die Tesson volgt moet je zien als stippellijntjes op een kaart, en dan stap je op een heel andere manier met de schrijver mee, een man die met een langzamer lichaam moet proberen te leven. Entre situationnisme, anarchisme, écologie, Histoire, anticipation, citations reprises et détournées, mythologie personnelle et calembours, c'est une petite leçon de finitude et un bel éloge de la marche.

Tu, Sylvain, te le sei evitate tutte queste cose perché pur avendo lati decisamente negativi il progresso ne ha tantissimi di positivi. E se non stai camminando con gli scarponi di pelle chiodati, con le mutandone di lana e i maglioni fatti a mano dalla nonna è per merito del progresso. En voix off, Jean Dujardin nous dit du Sylvain Tesson. Certaines formules, très écrites (forcément) sonnent un peu trop sentencieuses. Les comédiens (Annie Duperey, Joséphine Japy, Jonathan Zacai, Izia Higelin, Dylan Robert) sont très bien dans des incarnations éclairs. Jean Dujardin, dans un rôle casse gueule, sans mauvais jeu de mots, offre une belle prestation. Wat daarbij opvalt is hoe dicht Tesson soms aan schurkt bij bijna reactionaire gedachten en kleffe romantiek. Wanneer hij goudgele halmen ziet wiegen in de avondzon, 'lijken hun buigingen een eerste teken van vriendschap'. Sprinkhanen en traag spiralende roofvogels getuigen van 'het mysterie van het leven'. De digitale ontsluiting van het Franse platteland lijkt hij te beschouwen als de intrede van de baarlijke duivel. Avtor in protagonist knjige je francoski pisatelj in avanturist, ki si po nesrečnem padcu s strehe obljubi, da bo, če bo še kdaj hodil, prehodil celo Francijo. Ko uspešno okreva, se odloči obljubo tudi držati. Na svoji poti prek domovine išče tako imenovane Črne poti; pozabljene in skrite, na katerih se oddalji od civilizacije in približa samemu sebi. Evitare i segni dell’urbanizzazione anni sessanta, dell’agricoltura senza erba, degli allevamenti intensivi non è facile.La gioia è trovare le rovine di una casa o di un pozzo o di un’edicola. Non che sia religioso, ma nulla ha da dire sulla semplice fede di antichi contadini. Sociétés de production: Radar Films; Apollo Films, Auvergne-Rhône-Alpes Cinéma, JD Prod, Echo Studio, France 3 Cinéma et TF1 Studio (coproductions)

J’avais rêvé cette balade en France dans un lit, je m’étais levé pour l’accomplir, elle s’achevait. C’était un voyage né d’une chute.» Pourquoi ce livre de Sylvain Tesson devrait vous plaire ? Jean Dujardin endosse le rôle de Sylvain Tesson, écrivain, ours mal léché, un peu réac, épris de SA liberté, coincé dans un corps qui a perdu de son exceptionnelle agilité. But fair warning going in, although it has some intriguing descriptions of countryside and forest and a few Characters he encounters to give it a travelogue feel, it’s much more of an internal journey than an external one, and I think any description of it tends to favor the latter so it can feel disappointing.Jesus Carrasco's roman 'De vlucht', Robert MacFarlane's non-fictie en films als 'Into the wild' en 'Grizzly man': recente cultuurproducten waarin de wisselwerking tussen mens en natuur onderzocht wordt. Ho dimenticato di dire che il percorso viene fatto a piedi e seguendo sentieri a volte quasi invisibili, in gran parte sui monti, nella pervicace ricerca di una Francia perduta. Come Anteo è il contatto con la terra a dare sollievo: quindi boschi, bivacchi sotto gli alberi e notti nell’erba. One aspect that deeply resonated with me about this movie is its message of resilience and how nature possesses healing powers. The portrayal of the countryside also highlights the significance of taking things slow and savouring the joys of life. Wat je moet weten: die zes maanden van hem hebben zo’n beetje de voorbije vijf jaar van mijn leven richting gegeven. Daarover heb ik Wim Helsen één en ander verteld in het televisieprogramma Winteruur ( https://www.canvas.be/video/winteruur...).