Jip and Janneke, two kids from Holland

Product Information

Met het verschijnen van het laatste verhaaltje in 1957 was de geschiedenis van Jip en Janneke niet ten einde. In de jaren zeventig voorzag Fiep Westendorp voor het tijdschrift Bobo alle verhaaltjes van nieuwe tekeningen. Hoewel het hier kleurenillustraties betrof, bleven Jip en Janneke zelf zwart-witfiguurtjes, waardoor het oorspronkelijke karakter van de plaatjes gehandhaafd bleef. I don’t understand. Can you explain it like I’m five? (Dit is in de Engelstalige wereld intussen een zeer populaire manier van zeggen) Bueno', dijo el padre de Yip, 'ahora tienes una vecina. Pero primero tienes que salir como es debido por la puerta de nuestra casa y luego entrar por la puerta de Yánneke. Entonces podréis jugar juntos'. Y así fue. Yip y Yánneke jugaron juntos. Un día en el jardín de Yip y al otro en el jardín de Yánneke. Y jugaron a los papás y las mamás. De verhalen over Jip en Janneke verschenen tussen 1952 en 1957 in het Parool en werden later gebundeld om vervolgens talloze keren te worden herdrukt. Hele generaties zijn er dus mee opgegroeid. Maar pas in 2002 krijgt het begrip jip-en-janneketaal een bredere betekenis. VVD-partijvoorzitter Bas Eenhoorn vindt lijsttrekker Hans Dijkstal te genuanceerd in zijn woordkeuze en roept hem op om meer in ‘jip-en-janneketaal’ uit te leggen waar de VVD voor staat. De term ontstaat dus in de politiek, notabene een sector die nu niet bepaald bekendstaat om zijn begrijpelijke taal. Toch kent iedereen sindsdien het begrip jip-en-janneketaal als taal die voor iedereen in de maatschappij te begrijpen is. Kenmerken La niña ha pillado la fiebre, ―contesta el médico―. Tiene que tomar un baño de agua caliente con jabón.

In het Engels bestaat geen vergelijkbare uitdrukking die naar een kinderboek teruggrijpt, maar ik kan me een situatie voorstellen waarin je toch zo’n vergelijking nodig hebt. In de slaapkamer staat een tafeltje. Dat tafeltje is van Jannekes moeder. En op dat tafeltje staat een flesje. Dat flesje is ook van Jannekes moeder. Er zit iets in en het is rood. Persoonlijk Ik was de koningin,” zegt Janneke. “En jij mag de koning zijn.” 5“Jij bent de vader,” zegt Janneke. “En ik ben de moeder. En de poes was het kind.”_ Direct Als korte zinnen alleen niet helpen, wat dan wel? Volgens Land vormen korte zinnen op zich geen probleem, als schrijvers maar zorgen voor coherentie, voor een duidelijke samenhang in de tekst. Hiervoor kunnen ze onder andere verbindingswoorden inzetten: voegwoorden als want en terwijl en woord(groep)en als ten eerste, ten tweede en de reden hiervoor is, die de verbanden tussen zinnen verhelderen. Het is niet echt duidelijk of hiermee de moeder van Jip of Janneke wordt bedoeld, maar dit wisselt waarschijnlijk ook wel af van verhaaltje tot verhaaltje.

Jip en Janneke hebben een poosje op de vensterbank gezeten en naar buiten gekeken. Maar er kwam niemand voorbij. Alleen maar een klein hondje. Toen zijn ze plaatjes gaan kijken. En alle plaatjesboeken hebben ze al uit. En het regent zo en het regent zo. Uit onderzoek blijkt trouwens dat alleen maar korte zinnen gebruiken niet eens zo veel effectiever is. Het gaat erom dat je samenhang tussen die zinnen creëert – iets wat Annie M.G. Schmidt ook duidelijk deed. Zij gebruikte veel signaalwoorden, zoals en, toen, maar en want. Bekijk het volgende voorbeeld maar eens (afkomstig uit een vmbo-studieboek voor geschiedenis in klas 2), waarin geen signaalwoorden staan: Ook de streepjes tussen de lettergrepen die in sommige edities van de Jip-en-Jannekeverhalen werden gebruikt om ze voor kinderen eenvoudiger leesbaar te maken, hebben een bredere betekenis gekregen. De Taalkalender gebruikte ooit het woord Jip-en-Jannekestreepjes voor overbodige streepjes tussen de leden van lange samenstellingen. in Dutch) Jeanne Roos, " Anna Maria Geertruida Schmidt", Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde te Leiden, 1995-1996, 1997. Retrieved on 2012-04-15.

Dit was het eerste verhaaltje wat verscheen. Jip verveelt zich en ontmoet zijn nieuwe buurmeisje Janneke. Met haar gaat Jip velen avonturen beleven. Jip liep in de tuin en hij verveelde zich zo. Maar kijk, wat zag hij daar? Een klein gaatje in de heg. Wat zou er aan de andere kant van de heg zijn, dacht Jip. Een paleis? Een hek? Een ridder? Hij ging op de grond zitten en keek door het gaatje. En wat zag hij? Een klein neusje. En een klein mondje. En twee blauwe oogjes. Daar zat een meisje. Zij was net zo groot als Jip. ‘Hoe heet je?’ vroeg Jip. ‘Janneke,’ zei het meisje. ‘Ik woon hier.’ And it worked! We're let into these kids' world of believable make believe, and that's the beauty of it: Delivering the magic of the ordinary, the wonder of the world around a 4-year old, when uncles with beards are scary and cool, aunties with cars (hey, this is Holland in the '70s) are even cooler and chocolate bars, oh chocolate bars! Na het overlijden van Westendorp in 2004 zijn haar tekenkamer en meubels aan het Stadskasteel Zaltbommel geschonken, alwaar een vaste expositie over haar leven en werk is. [8] Jip-en-janneketaal [ bewerken | brontekst bewerken ] Marimuñeca se deja acostar y cierra los ojitos mientras piensa: ‘Menos mal que también tengo una abuela’. Het kind heeft de koorts,” zegt dokter. “Zij moet in het warme zeepsop.”“ Als je koorts hebt moet je niet in het warme zeepsop,” zegt de moeder van Poppejans. “Hoor eens,” roept de dokter, “ als jij het beter weet moet jij maar dokter zijn.” Vragen

Dat de gemiddelde zinslengte in Jip-en- Janneke-verhalen zo gering is, komt overigens mede door het grote aantal elliptische of onvolledige zinnen. Bij een elliptische zin worden één of meerdere woorden weggelaten die de lezer er zelf eenvoudig bij kan denken. Zo is de tweede zin in fragment 1 hieronder gemakkelijk aan te vullen tot “En ik ga haar koek brengen.” Schmidt zet elliptische zinnen in om nieuwe informatie niet in één grote hoeveelheid te geven, maar deze op te knippen in hapklare, makkelijker te verwerken brokken. Een typerend voorbeeld komt uit het verhaal ‘Paashaas’. Hierin gebruikt Schmidt drie zinnen (zie 2), terwijl ze dezelfde informatie ook in één zin had kunnen weergeven ( 3). Peter Hunt; Sheila G. Bannister Ray (2004). International Companion Encyclopedia of Children's Literature. Roudledge. p.703. ISBN 978-0-203-16812-7. Schmidt received the 1988 Hans Christian Andersen Medal for her lasting contribution as a children's writer. The biennial award conferred by the International Board on Books for Young People is the highest recognition available to a writer or illustrator of children's books. [8] [9]