Jip and Janneke: engelse editie

Product Information

In childlike terms” vind ik niet kloppen. “Childlike” betekent ook “onvolwassen” of “naief” en daar gaat het bij Jip-en-Janneke taal niet om. Het lijkt erop dat schrijvers die voor een groot publiek begrijpelijk willen zijn, zich dus wel degelijk kunnen laten inspireren door Jip en Janneke, maar dan vooral door de combinátie van korte zinnen en samenhang in tekst. Schrijvers kunnen hierbij – in navolging van Annie M.G. Schmidt – gebruikmaken van verbindingswoorden, vraag-antwoord-patronen en ellipsen of andere korte zinnen die de samenhang vergroten en de informatiedichtheid verlagen. Anna Maria Geertruida Schmidt werd geboren op 20 mei 1911 in Kapelle op Zuid-Beveland (Zeeland). Na de middelbare school, de HBS in Goes, ging ze naar Den Haag om een notariaatstudie te volgen, maar die ruilde ze al snel in voor een cursus steno en typen bij Schoevers. In 1930 werkte ze een poosje als au pair in een gezin in Hannover. Terug in Nederland werd ze bibliothecaresse en in 1941 directrice van de Openbare Bibliotheek in Vlissingen. Daarna ging ze voor Het Parool werken. Vanaf 1948 schreef ze wekelijks een column voor volwassenen en versjes voor kinderen voor de krant. Als er al passieve formuleringen in een verhaal voorkomen, dan hebben die meestal een specifieke functie. Bij een zin als ‘ Er wordt gebeld’, aan het begin van het verhaal ‘Vliegen’, weten Jip en Janneke bijvoorbeeld nog niet wie er aan de deur staat, vandaar dat de beller niet genoemd wordt. En door het passief in het volgende fragment uit ‘Poppejans is ziek’ staat Poppejans aan het begin van de zin en kan ze dus makkelijker als onderwerp van de volgende zin optreden. There was Jip's father, walking to them in one garden. And Janneke's father in the other garden. And together, they helped Jip out of the hedge. "So", Jips father said, "now you have a girl next door. But you should first leave through the front door and enter through the front door at Janneke's. Then, you can play together."

Schmidt began writing Jip en Janneke while working in Amsterdam at Het Parool. Jip and Janneke are two children who live next to each other, and engaged in short, self-contained adventures every week. Some story lines were based on real adventures involving Schmidt's son Flip and the girl next door. [ citation needed] The stories were illustrated by Fiep Westendorp. The first was published 13 September 1952, the last 7 September 1957; a total of eight book collections were published between 1953 and 1960. Jip and Janneke are among the best-known children's characters in the Netherlands—they were listed first on a list of "five typically Dutch phenomena" [17]—and their likeness is marketed on a variety of products sold by the HEMA department stores. [18] Minoes or Undercover Kitty / Miss Minoes [ edit ] Poster for the school play "Miss Minoes", Russia Peter Hunt; Sheila G. Bannister Ray (2004). International Companion Encyclopedia of Children's Literature. Roudledge. p.703. ISBN 978-0-203-16812-7. Als die Bücher in Großbritannien herausgegeben wurden, fürchtete der Herausgeber Diskriminierung, da Heiner und Hanni als Schwarze angesehen werden könnten. Für diese Ausgabe (unter dem Namen Bob and Jilly) ließ er dann auch andere Bilder zeichnen. Schmidt hatte seit kurz nach dem Kriegsende für die Amsterdamer Zeitung Het Parool Gedichte für Kinder geschrieben. Als die Inspiration für diese Gedichte nachließ, begann sie etwas Neues: kurze Prosageschichten über zwei kleine Kinder. Während die Kindergedichte oft von Märchenfiguren handelten, kam die Inspiration für die Jip-en-Janneke-Geschichten aus dem Alltag: Schmidt basierte sie auf die tatsächlichen Erlebnisse ihres Sohnes Flip und dessen Nachbarmädchen. Später erzählte sie, dass sie diese Geschichten sehr leicht schrieb: Sie konnte sie innerhalb weniger Minuten fertig schreiben. Die erste Geschichte über die beiden Kinder wurde am 13. September 1952 veröffentlicht, nachdem sie jede Woche eine neue Geschichte schrieb. Erst fünf Jahre später erschien die letzte Folge in der Zeitung.

Nieuwste artikelen:

a b c Verhallen, Frank (1995-05-22). "Annie M.G. Schmidt 1911–1995". Trouw (in Dutch). Archived from the original on 26 September 2012 . Retrieved 2009-07-05. Hoor eens, roept de dokter, als jij het beter weet moet jij maar dokter zijn. En hij pakt poppej ans bij haar been. Het moedertje pakt haar kind bij het andere been en allebei trekken ze hard. En ze schreeuwen en ze gillen. Na het overlijden van Westendorp in 2004 zijn haar tekenkamer en meubels aan het Stadskasteel Zaltbommel geschonken, alwaar een vaste expositie over haar leven en werk is. [8] Jip-en-janneketaal [ bewerken | brontekst bewerken ] Jip en Janneke hebben een poosje op de vensterbank gezeten en naar buiten gekeken. Maar er kwam niemand voorbij. Alleen maar een klein hondje. Toen zijn ze plaatjes gaan kijken. En alle plaatjesboeken hebben ze al uit. En het regent zo en het regent zo.

Kindertaal speelt een belangrijke rol in de verhalen. Jip en Janneke maken veel taalfouten die ook in werkelijkheid typisch zijn voor kinderen die hun moedertaal nog net niet volledig onder de knie hebben. Het verhaal Ruspen vangen is door Jan Stroop als voorbeeld aangehaald bij het beschrijven van taalverwerving en - verandering en van hypercorrectie. [10]

Nieuwste blogs:

Op een mooie Pinksterdag…” Geen toepasselijker moment om deze Annie M.G. Schmidt-klassieker te zingen dan nu. Niet alleen zijn de weergoden ons goed gezind dit lange weekend, Pinksteren valt dit jaar ook nog eens samen met de geboortedag van de schrijfster – in 1997 uitgeroepen tot Annie M.G. Schmidt-dag. Ook nu zijn kinderen nog altijd dol op haar verhalen en liedjes. Maar wist je dat haar erfgoed ook voor ons tekstschrijvers heel waardevol is? Denk maar aan de term jip-en-janneketaal, voer voor veel discussie in de branche. Waarom zijn de verhalen over Jip en Janneke zo’n bekend voorbeeld geworden? En wat kan een tekstschrijver daarvan leren? Uit de politiek

Het persoonlijke karakter van teksten wordt niet alleen bepaald door de selectie van onderwerp, werkwoordstijden en rede. Ook de keuze voor actieve formuleringen (‘Ze schreeuwen en ze gillen’) dan wel passieve (‘Er wordt geschreeuwd en gegild’) is hierop van invloed. Bij actieve formuleringen is er sprake van een persoon die zelf iets doet. In Jip-en-Jannekeboekjes is dit type formuleringen veruit in de meerderheid: in dertig verhalen komen slechts acht passieve zinnen voor. In de slaapkamer staat een tafeltje. Dat tafeltje is van Jannekes moeder. En op dat tafeltje staat een flesje. Dat flesje is ook van Jannekes moeder. Er zit iets in en het is rood. Persoonlijk

Uit de politiek

She was a solitary child wearing heavy glasses, who found an escape in writing poetry and fiction, even though she once received a grade of 2 (on a scale of 1 to 10) in Dutch class—she would later brag about the report card. Her mother encouraged her and sent some of her poetry to Willem Kloos. [13] Wel, wel, zegt de dokter, ik zal haar even onderz oeken. En hij geeft Poppejans een klap op haar hoofd met de lepel. Verhalen van Jip en Janneke vind ik zeer geschikt voor jonge kinderen. Het stimuleert hun voorstellingsvermogen en hun fantasie, het laat hen nadenken over waarden en normen en over vroeger en nu. Als kind heb ik regelmatig een verhaal van Jip en Janneke nagespeeld. Als moeder heb ik veel van deze verhaaltjes voorgelezen, tot grote vreugde van onze kinderen, die dit ook weer naspeelden.

Y allí que entra la mamá de Yánneke y dice: ‘ Mira, un médico y una mamá que están descuartizando al niño. Eso no lo había visto todavía, nunca en la vida’.By the time she died in 1995, she was an icon of the Dutch literary world. Her death, caused by euthanasia, continues to be referenced in the Dutch media and played an important role in discussions of euthanasia. [10] Early life [ edit ] Hans Christian Andersen Awards". International Board on Books for Young People (IBBY). Retrieved 2013-08-02.